Noralie stelt zich voor
|
|
Mijn naam is Noralie, student rechten en economie aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Deze zomer zou ik een aantal maanden vrij zijn van colleges en ik had besloten om deze maanden te gebruiken voor meer diepgang wat betreft mijn studie rechten in combinatie met vrijwilligerswerk. Vrij snel nadat ik over Odanadi hoorde, besloot ik dat ik mijn tijd hier wilde inzetten. Dit is een goede beslissing geweest, waar ik tot op heden nog geen spijt van heb. Van te voren werd ik gewaarschuwd dat ik moest beschikken over een portie doorzettingsvermogen en creativiteit. Dit was helaas geen loze waarschuwing. In het begin heb ik echt moeten zoeken naar mijn plekje en de activiteiten die ik op Odanadi wil organiseren. Het lag in elk geval niet aan het welkom. Zodra ik het terrein van Odanadi opkwam werd ik begroet met een luid ‘hello sister’ en allemaal kindjes die op me af kwamen rennen.
Het begin was erg wennen. India is een land met hele andere gebruiken en tradities dan Nederland. Nu ik echter aan mijn vijfde week begin, kan ik zeggen dat ik helemaal mijn draai heb gevonden. Afgelopen twee weken heb ik meegespeeld in een streetplay, ik kan ondertussen goed met mijn handen eten, drie keer rijst op een dag wissel ik zo nu en dan af met chapatti, ik ben in het bezit van Indiase kleding, samen met een Amerikaanse vrijwilligster geef ik Engelse les en ik leer een jonge vrouw Kannada lezen en schrijven. Tevens start ik met het geven van hygiene lessen aan de jongere meisjes. Ik ben dankbaar voor alles wat ik tot dusver heb meegemaakt en ik ben erg benieuwd naar de dingen die nog komen gaan!
|
 |
Voorkomen is beter dan genezen
Door Noralie |
Het werk van Odanadi is omvangrijker dan alleen het opvangen van meiden, vrouwen en jongens. Afgelopen weken zijn we druk bezig geweest met het oefenen en uitvoeren van een streetplay. Deze streetplay is getoond in verschillende dorpjes die rondom Mysore liggen. Het doel was om de mensen te waarschuwen voor mensenhandel en ze te vertellen dat kinderarbeid verboden is bij de Indiase wet. Tussendoor werd er gedanst door de meiden en werden er liedjes gezongen. Als vrijwilliger bij Odanadi vond ik het een hele eer om ook mee te spelen. Het was een hele ervaring om rond te lopen in de villages, liedjes in Kannada te zingen en een dramastuk te spelen als het hele dorp naar je staat te kijken. De meeste liedjes kon ik aardig goed meezingen en na afloop van het dramastuk werden er dan ook allemaal vragen gesteld in het Kannada. De mensen dachten dat ik Kannada kon spreken!
De inwoners van de villages zijn dankbaar dat we de streetplay voor ze hebben opgevoerd. Mensenhandelaren hebben namelijk mooie praatjes om aan kinderen te komen. Tijdens de streetplay was er bijvoorbeeld een scene waarin een kennis van een arm gezin iemand kende die aan een mooie baan kon komen voor hun dochter. Alles gebeurde in goed vertrouwen, maar die mooie baan bleek uiteindelijk een baan te zijn in de prostitutie. De gezinnen in de villages zijn zich nu bewust van het feit dat deze mooie praatjes tot iets ernstigs kunnen leiden. Zoals we op zijn Nederlands zouden zeggen; voorkomen is beter dan genezen.
Bekijk HIER een filmpje van het stuk. |
| |
|
| Ondertussen in Mysore: |
|
..... komt de afronding van de bouw van het jongensverblijf steeds dichter in de buurt. Onlangs zijn de ramen geplaatst.
......vond er een kunstworkshop plaats op 18 en 19 augustus door 30 lokale kunstenaars in het opvanghuis Madilu. Allen waren tezamen voor 1 doel: aandacht voor de rechten van vrouwen en kinderen in India. Naast het enthousiasme van de vrouwen en kinderen, trok het evenement tevens publiek van buitenaf, een mooie manier om begrip en betrokkenheid vanuit de lokale bevolking te vergroten. De stukken zullen worden getoond in verschillende galerijen en kunst academies door heel India om het gesprek over uitbuiting van vrouwen en kinderen te starten. Tevens zullen een aantal stukken ten behoeve van Odanadi worden geveild.
..... kunt u meer foto's van de kunstworkshop HIER bekijken.
|
| |
|
Odanadi vangt mishandeld meisje op
|
| In juni vangt Odanadi Gita van 17 jaar (naam gewijzigd) op. Gita is haar ouderlijk huis ontvlucht vanwege mishandeling door haar vader en stiefmoeder. Haar moeder overleed toen zij 8 jaar oud was. Haar stiefmoeder zou haar hebben gedwongen om te stoppen met haar opleiding op de middelbare school. Zij moest aan de slag als huishoudster. Gita liep uiteindelijk weg en kwam in Mysore terecht bij een hotel. Hier werd zij tevens uitgebuit en moest aan de slag als huishoudster in het hotel en mogelijk later voor zakenlieden. Een bezorgde lokale burger bracht Odanadi op de hoogte. Odanadi en de lokale jeugdzorginstelling werken momenteel aan de zaak.
|
| |
|
Odanadi redt 11 vrouwen uit een illegaal bordeel
|
|
Op vrijdag 10 augustus redde Odanadi in samenwerking met de politie 11 vrouwen tussen de 18 en 25 jaar van seksuele uitbuiting. Het illegale bordeel bevond zich in een hotel op 15 km afstand van Mysore. Het reddingsteam vond een verborgen kruipruimte in de keuken. Daar werden de vrouwen verborgen voor de politie en diende tevens als vluchtroute. De inval werd gedaan met behulp van een undercover politie agent.
De slachtoffers zijn 8 vrouwen afkomstig uit de provincie West-Bengal en de overige 3 komen uit Dhaka, Bangladesh. Acht pooiers en 1 klant zijn gearresteerd.
Er wordt gespeculeerd dat het bordeel al een jaar bestond en dat de lokale politie in Mysore niets deed met meldingen over de situatie van deze vrouwen. Odanadi heeft de hulp ingeroepen van het anti-trafficking politie team in Bangalore.
|
| |
|
Nepalees meisje herenigd met haar moeder
|
| Twee jaar geleden vertrekt Anitha (nu 17 jaar oud, naam gewijzigd) naar India voor de belofte op een droombaan in de filmindustrie. Ze is afkomstig uit een arme familie in de buurt van Kathmandu, Nepal. Om haar familie en zichzelf te helpen onderhouden is zij dringend op zoek naar een baan. Twee mannen uit Bangladesh beloven haar een droombaan in de filmindustrie. Die droom verandert echter in een nachtmerrie. Ze komt in de mensenhandel terecht. Twee jaar na haar vertrek uit Nepal wordt zij, tezamen met meerdere meisjes, gered vanuit een lodge in de buurt van Mysore tijdens een inval. Odanadi vangt Anitha op. Uit de gespreken met haar blijkt dat Anitha graag haar moeder wil zien. Odanadi neemt contact op met een lokale NGO Mytri Seva Sanste in Nepal om de moeder van Anitha te zoeken en op de hoogte te stellen. Op 7 mei, een maand na de reddingsoperatie, zien moeder en dochter elkaar voor het eerst na 2 jaar weer. De blijdschap en tranen van moeder en dochter was volgens betrokken hulpverleners ontroerend om te zien.
|
| |
|
